Tenebraes

navie

Ostatni szept wiatru
w liściach zaklęty
oddałam tobie
i nic nie pozostało

Ostatni deszczu zaśpiew
i fortepian gałęzi
oddałam tobie
i nic nie pozostało

Ostatnie złoto na wschodzie
migotliwie w ruchu zastygłe
tobie dałam
i nie pozostało mi nic

Tylko noc, co echem na wspomnienia odpowiada
Tylko świt bury ponury
i bury ponury świat w Jutrzenki promieniach

I mała moja samotnia
za dnia pod gwiazdami mymi,
na północny zachód od wschodu
od księżyca na południe
ku krańcom wschodnim zaświata

I cisza utopijna
na strzępy rozdarta milczeniem

Oddałam ostatnie westchnienie
i od teraz wiatrem się stanę
i pieszczotą mą deszcz wrześniowy będzie
a tęsknotą wrześniowy słońca lament

i nieśmiertelna będę
póki śmierć istnieje
a gdy i śmierć skona
będę wieczna

żywa we wszystkim tym, co ode mnie
dostałeś

12 IX 2005, TARNÓW
POD ŚCIĘTYMI DRZEWAMI

Surin Atariel Teannar

Wspomnienia i rozrachunek z przeszłością.
Styl: bezbłędny, a jakże.
Powtórzenia, przerzutnie, epitety.

Wszystko, co ofiarujemy osobom, które kochamy, będzie Nas przypominało. Na wieczność.
Ot taka czasem może "złośliwość" rzeczy martwych.

Ivellios

Więc tak: